Bulla nominacyjna Ojca Świętego Franciszka – Księdza Biskupa Piotra Kleszcza
FRANCISZEK BISKUP SŁUGA SŁUG BOŻYCH pozdrawia i błogosławi umiłowanego Syna Piotra Kleszcza, z Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, dotychczasowego proboszcza parafii Matki Bożej Anielskiej w mieście Łodzi, ustanowionego Biskupem Pomocniczym metropolitalnej archidiecezji Łódzkiej i Biskupem tytularnym Aque Albe di Bisacena.
Godną podziwu jest wielkość i zdumiewająca godność, wzniosła pokora i pokorna wzniosłość, przez którą Pan wszechświata, Bóg i Syn Boży, tak się upokorzył, aby dla naszego zbawienia ukryć się pod niepozorną postacią chleba (por. Św. Franciszek z Asyżu, List napisany do wszystkich zakonów wraz z modlitwą: Wszechmogący, wieczny Boże, 27).
Aby ta zbawienna prawda skuteczniej była głoszona pośród wiernych łódzkiej wspólnoty, jej Arcybiskup Metropolita, Czcigodny Nasz Brat Grzegorz, Kardynał Świętego Kościoła Rzymskiego, mając na względzie duszpasterskie potrzeby, poprosił niedawno Stolicę Apostolską o Biskupa Pomocniczego. Oczywiście popierając to pragnienie, spełniamy jego prośbę i do tego zadania przeznaczamy ciebie, umiłowany Synu, który wyróżniasz się roztropnością, życiem duchowym, doświadczeniem w prowadzeniu spraw, a także innymi ludzkimi cechami i kapłańskimi cnotami.
A zatem, na mocy pełni naszej Apostolskiej władzy, po rozważeniu opinii Dykasterii do spraw Biskupów, ustanawiamy Cię Biskupem Pomocniczym Archidiecezji Łódzkiej i równocześnie mianujemy biskupem tytularnym Aque Albe di Bisacena wraz ze wszystkimi prawami i obowiązkami związanymi z tym urzędem, zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego. Święcenia biskupie możesz przyjąć gdziekolwiek poza Rzymem z rąk wybranego przez ciebie katolickiego Biskupa, z zachowaniem norm liturgicznych. Jednakże przedtem, jak wymaga tego istota rzeczy i postanawia prawo kościelne, trzeba, abyś należycie złożył wyznanie wiary, a także przysięgę wierności względem Nas i Naszych Następców na tej Stolicy. Umiłowany Synu, za wstawiennictwem Maryi Dziewicy i św. Franciszka z Asyżu, prosimy Boga dla Ciebie o to, abyś przez zleconą ci posługę biskupią, działając wspólnie z Arcybiskupem Łódzkim, służył pasterzom i ludowi Bożemu wytrwałym przepowiadaniem i sprawowaniem sakramentów.
Dane w Rzymie, na Lateranie, dnia 25 września w roku Pańskim 2024, w dwunastym roku Naszego Pontyfikatu.
FRANCISZEK PAPIEŻ
Bulla nominacyjna Ojca Świętego Franciszka – Księdza Biskupa Zbigniewa Wołkowicza
FRANCISZEK BISKUP SŁUGA SŁUG BOŻYCH pozdrawia i błogosławi umiłowanego Syna Zbigniewa Daniela Wołkowicza, należącego do duchowieństwa metropolitarnej archidiecezji łódzkiej, dotychczasowego moderatora do spraw formacji w Wyższym Seminarium, ustanowionego Biskupem Pomocniczym tejże archidiecezji i tytularnym Biskupem Vassinassy.
Z nauki katolickiej wiemy, że spośród wszystkich sakramentów Eucharystia zajmuje pierwszorzędne miejsce; osiąga ona komunię z Bogiem Ojcem przez utożsamienie się z Jednorodzonym Synem, mocą Ducha Świętego (por. Jan Paweł II, Ecclesia de Eucharistia, 34). Dla rozkrzewiania tej sakramentalnej komunii z Bogiem w Kościele Łódzkim, jego Arcybiskup Metropolita, Czcigodny Nasz Brat Grzegorz, Kardynał Świętego Kościoła Rzymskiego, mając na względzie rozliczne potrzeby duszpasterskie sobie powierzonej wspólnoty, poprosił niedawno Stolicę Apostolską, aby dany mu był Biskup Pomocniczy. Tę prośbę chętnie spełniamy. Uczciwość twojego życia i obyczajów, a także inne godne pochwały zasługi co do rzetelności i cnót, przede wszystkim twoja wielkie zaangażowanie w sprawy formacji seminaryjnej, skłania Nas to tego, aby tobie, umiłowany Synu, powierzyć tę wielkiej wagi posługę. A zatem na mocy pełni naszej Apostolskiej władzy, po wysłuchaniu rady Dykasterii do spraw Biskupów, ustanawiamy Cię Biskupem tytularnym Vassinassy i równocześnie mianujemy Biskupem Pomocniczym Archidiecezji Łódzkiej wraz ze wszystkimi prawami i obowiązkami związanymi z tym urzędem. Odnośnie do święceń biskupich, po złożeniu wyznanie wiary i przysięgi wierności względem Nas i Naszych Następców na tej Stolicy, możesz je przyjąć gdziekolwiek poza Rzymem z rąk wybranego przez ciebie katolickiego Biskupa, z zachowaniem norm liturgicznych.
Umiłowany Synu, za wstawiennictwem Maryi Dziewicy i św. Jana Pawła II wypraszamy dla Ciebie światła Ducha Świętego i równocześnie zachęcamy Cię do wytrwałego głoszenia Ewangelii w jedności z twoim Arcybiskupem, a także do starannego sprawowania zbawczych tajemnic dla dobra ludu Bożego.
Dane w Rzymie, na Lateranie, dnia 25 września w roku Pańskim 2024, w dwunastym roku Naszego Pontyfikatu.
FRANCISZEK PAPIEŻ
Insygnia biskupie nowych Biskupów Pomocniczych Archidiecezji Łódzkiej
W łódzkiej bazylice archikatedralnej pw. św. Stanisława Kostki trwa liturgia Święceń Biskupich o. Piotra Kleszcza OFM Conv. oraz ks. kan. Zbigniewa Wołkowicza, podczas której nowi biskupi łódzcy otrzymają insygnia biskupie – mitrę, piuskę, pastorał, pierścień.
Oto pastorał, pektorał i pierścień Biskupa Piotra Kleszcza:
Oto pastorał, pektorał i pierścień Biskupa Zbigniewa Wołkowicza:
Herb i zawołanie Biskupa Piotra Kleszcza
SYMBOLIKA HERBU
Niebieskie tło – niebieski to kolor powietrza i wody. Powietrze ukazuje wolność od przywiązania do tego co przyziemne. Woda to życie. Brak wody to śmierć zarówno ludzi jak i całego stworzenia. To obraz duchowej wolności i życia. Niebieski kolor w chrześcijaństwie symbolizuje niebo, duchowość i Boską obecność. Niebieskie tło herbu może być odczytywane jako przypomnienie, że życie biskupa oraz jego posługa są nieustannie skierowane ku niebu, ku Bogu. W kontekście franciszkańskim, niebieski może także symbolizować życie w harmonii ze stworzeniem, zgodnie z duchem św. Franciszka z Asyżu, który głęboko cenił piękno i świętość świata stworzonego. To również kolor Maryi, co może wskazywać na Jej dyskretną obecność. Ona była zawsze tam, gdzie był Jezus; choć niekiedy niewidoczna, to zawsze obecna w Jego otoczeniu. W tym ukazuje się pokora Maryi. Biskup też chce być przezroczysty, niewidoczny, aby osoba Jezusa była zawsze w centrum.
Litera TAU jako krzyż – znak tau, który w herbie symbolizuje krzyż, ma tu podwójne znaczenie. W tradycji franciszkańskiej tau było szczególnie cenione przez św. Franciszka z Asyżu jako symbol pokory, odkupienia i przynależności do Chrystusa. Tau symbolizuje zarówno ochronę, której Bóg udziela tym, którzy nie zgadzają się na zło (por. Ez 9, 4-6). Jest to też wezwanie do naśladowania Chrystusa w jego cierpieniu i krzyżu. To przypomnienie, że każdy chrześcijanin, a szczególnie biskup, jest wezwany, by nieść swój krzyż, idąc za Jezusem i służąc bliźnim z miłością i pokorą.
Pasyjka z Jezusem wewnątrz tau – obecność postaci Chrystusa na krzyżu wewnątrz tau podkreśla centralne miejsce Męki Pańskiej w życiu biskupa. Chrystus na krzyżu przypomina o ofierze, którą Pan złożył za ludzkie grzechy. W kontekście franciszkańskim to także wezwanie do życia w ubóstwie i prostocie, podobnie jak Jezus, który oddał wszystko, aby nas odkupić. Dla biskupa franciszkanina oznacza to szczególny sposób naśladowania Chrystusa – poprzez służbę najuboższym i potrzebującym.
Biały kolor postaci Chrystusa na krzyżu – symbolizuje czystość, świętość i zmartwychwstanie. To może być znak nadziei, że pomimo cierpienia i śmierci, które symbolizuje krzyż, zawsze jest obecna obietnica życia wiecznego. W białym Chrystusie widzimy więc zarówno jego śmierć, jak i triumf nad śmiercią, co stanowi fundament wiary chrześcijańskiej.
Herb biskupa franciszkanina z niebieskim tłem, literą tau i postacią Chrystusa na krzyżu symbolizuje biskupa, który chce żyć zgodnie z ideałami św. Franciszka z Asyżu – w pokorze, bliskości Boga i służbie bliźnim. Niebieskie tło przypomina ostateczne przeznaczenie człowieka oraz kieruje wzrok na Maryję zjednoczoną z Jezusem. Tau jest znakiem wierności Chrystusowi i wezwania do dźwigania własnego krzyża, podczas gdy biała postać Jezusa na krzyżu symbolizuje odkupienie, miłość i nadzieję zmartwychwstania.
ZAWOŁANIE
„Pax et bonum” (Pokój i dobro) to pozdrowienie franciszkańskie.
Herb i zawołanie Biskupa Zbigniewa Wołkowicza
SYMBOLIKA HERBU
W centrum herbu znajduje się symbol, który pragnie zwrócić uwagę na Trójcę Świętą jako źródło życia i światło oświecające sposób życia każdego stworzenia. Białe tło, na którym jest umieszczony ten symbol, schodzące do dołu, chce pokazać, że to światło zstąpiło na ziemię, by stać się konkretem w życiu każdego człowieka. Zaprasza ono każdego człowieka, aby wpatrując się w obraz Trójcy i żyjąc darem życia Bożego budował wspólnotę na ziemi. Ten symbol zrodził się w ramach przygotowań do międzynarodowego spotkania dla kleryków organizowanego przez Ruch Focolari pod tytułem: „Być jedno, aby wszyscy byli jedno”. Wiara w Trójcę Świętą w tym kontekście prowadzi do życia we wspólnocie, która staje się świadectwem miłości, umożliwiającej obecność Jezusa pośród wierzących w Niego.
Po lewej stronie znajdujący się jaśniejący krzyż z zawieszoną stułą koloru czerwonego jest symbolem wydarzenia, które stało się miejscem objawienia tej miłości trynitarnej. Jest nim śmierć i zmartwychwstanie Chrystusa. To w krzyżu Bóg obarczył się cierpieniem każdego człowieka, a zmartwychwstając pokonał to co negatywne i obdarzył nas życiem wiecznym i swoją żywą obecnością po wieczne czasy. Od tej chwili każdy człowiek może wraz z Chrystusem przechodzić ze śmierci do życia w każdej chwili i w każdym wydarzeniu swojego życia. Kolor niebieski tła wskazuje na Maryję jako na tę, która współcierpiała z Chrystusem i jako pierwsza skorzystała z daru odkupienia.
Po prawej stronie znajdujące się misa, dzban i prześcieradło wskazują na scenę umywania nóg przez Jezusa swoim uczniom. To w tej scenie Jezus pokazał Kościołowi na czym polega prawdziwa miłość. Jest ona służbą, która prowadzi do miłości nie lękającej się uniżenia na wzór niewolnika. Jest to obraz miłości gotowej do uniżenia, aż do oddania życia za brata, by on mógł żyć. Jest to obraz kapłaństwa do jakiego Chrystus powołuje swoich uczniów i tych, którzy za nimi pójdą. Niebieskie tło wskazuje na Maryję jako na tę, która ukazała taką postawę swoim życiem podporządkowanym w całości Bogu i tylko Bogu.
ZAWOŁANIE
„Pro amicis suis” (Za przyjaciół swoich). Zawołanie pochodzi z Ewangelii Świętego Jana. Są to ostatnie słowa z wersetu, który brzmi: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 13). „Są to słowa, które były dla mnie światłem na całe dotychczasowe życie w służbie Kościołowi i pragnę, by tak było nadal” – Biskup Nominat.
Wywiad z Księżmi Biskupami
źródło: archidiecezja.lodz.pl